انتشار ذرات معلق سولفات در جو بايد در حالت نظري به كاهش دماي جهاني از طريق منعكس كردن بخش كوچكي از نور خورشيد وارده به زمين بپردازد. با اين حال ذرات اضافي نيز ممكن است به انكسار بيشتر نور باقي مانده در جو بپردازند.

به گفته محققان موسسه علوم كارنگي در كاليفرنيا، اين امر باعث كاهش 20 درصدي ميزان نور خورشيد مستقيما تابيده شده بر زمين شده و همچنين سطوح نور پراكنده نرمتر را افزايش خواهد داد.

اين كار همچنين مي‌تواند تاثيرات مهمي بر حيات و فناوري انسان داشته باشد. كاهش نور مستقيم خورشيد مي‌تواند بر صنعت خورشيدي تاثير بگذارد كه بر نور مستقيم خورشيد براي توليد بيشترين ميزان انرژي خود تكيه دارد.

اما افزايش نور خورشيد پراكنده مي‌تواند عمل فتوسنتز را در پوشش‌هاي زير درختان ارتقا بخشد. اگرچه واضح‌ترين تاثير در بالاي سر انسان قرار دارد.

رنگ آبي آسمان در اثر پراكنده شدن نور با مولكولهاي هوا ايجاد مي‌شود. اين پراكندگي براي طول موجهاي كوتاه آبي بسيار قويتر از طول موجهاي بلند قرمز است. اين در حاليست كه ذرات معلق در هوا بسيار بزرگتر از مولكولهاي هوا بوده و نور قرمز را با قدرت بيشتر پراكنده مي‌كنند كه باعث محو شدن رنگ آبي پراكنده شده توسط مولكولهاي ريزتر و درخشنده‌تر و سفيدتر شدن آسمان خواهد شد.

اين محققان به محاسبه چگونگي تاثير ذرات پراكنده با قطر از 0.1 تا 0.9 ميكرومتر بر طبف نور پراكنده و تاثير آن بر رنگ آسمان پرداخته‌اند. آنها دريافتند كه در تمام اين قطرها آسمان از رنگ محوتري برخوردار خواهد شد. ذرات داراي قطر متوسط در اين محدود مي‌توانند رنگ آسمان را سفيدتر جلوه دهند.

اين تاثير در حومه شهرها از وضوح بيشتري برخوردار است كه آلودگي هوا در آنها بسيار كمتر است.

اگرچه ترديدهاي مهم زيادي باقي مانده از آن جمله اينكه چه اندازه ذرات معلق بايد توسط مهندسان هواشناسي مورد استفاده قرار گيرد و چگونه اندازه آنها مي‌تواند در طول زمين با به هم چسبيده شدن ذرات در محيط تغيير ايجاد كند.